Liczba 20 000 to dystans w milach morskich, czyli około 37 000 kilometrów, które francusko-polski żeglarz Jean-Jacques Kowalczyk pokonał w ciągu niecałych dwu lat. To świadczy o jego pasji do żeglarstwa, która pochłonęła mu więcej czasu niż zdobywanie szczytów górskich. Jego najdłuższy samotny pobyt na wodzie to 25 dni żeglugi z Tahiti do Nowej Zelandii.
Podróże. Jean-Jacques Kowalczyk zdobywa Numeę /stolica Nowej Kaledonii – przyp. tłumacza/.
Szczytami gór i wodą
Jean-Jacques Kowalczyk to awanturnik przekraczający wszelkie normy. Gdy miał zaledwie cztery lata, razem z ojcem zdobył szczyt Mont Blanc, wyczyn który wpisał go po raz pierwszy do księgi rekordów. Dziś ma 24 lata i realizuje marzenia które rozpoczął na dachu Europy: dookoła świata pod żaglami.
Jean-Jacques Kowalczyk to już znana osoba w Polsce. Natomiast do Numea dotarł w miniomym tygodniu jako nieznany nikomu podróżnik, po pokonaniu połowy kuli ziemskiej czyli 20 000 mil w niespełna dwa lata. Kucharz z zawodu a szkutnik z zamiłowania, który odbudował swój jacht WINGER znaleziony na suchym lądzie. To jachtowy Harley o długości 12 metrów, mahoniowy. Wtedy bez masztu i takielunku, wyposażenie kabiny w opłakanym stanie, a klepki kadłuba rozeschnięte z centrymetrowymi szparami. Każdy machnąłby na ten jacht ręką. Ale nie on.
„To była miłość od pierwszego wejrzenia, tłumaczy młody 24-letni awanturnik. Przy pomocy kolegów rozpocząłem remont jachtu a wręcz odbudowę dużej części kadłuba. Postanowiłem zalepić prowizorycznie szpary w kadłubie szpachlą, opuścić kadłub do wody i po napęcznieniu drewna, usunąć wyciśniętą ze szpar szpachlę. Jako szpachli użyłem mieszanki kredy z minią, która to stara receptura szkutników teraz jest zastąpiona sztucznymi tworzywami. Wyszukałem też w starych książkach techniki budowy i naprawy drewnianych żaglowców. Poznałem też tajniki stolarstwa. Trzeba było przez siedem dni i nocy wypompowywać wodę z kadłuba zanim klepki wystarczająco napęczniały. A później szybko ponowne wyciągnięcie jachtu na ląd, usuwanie wyciśniętej szpachli i malowanie kadłuba. I od tamtej pory nie mam żadnych problemów, poza tym że dwie klepki zostały podziurawione przez korniki morskie w Nowej Zelandii. Bez problemu, sam wymieniłem uszkodzone fragmenty.”
Jean-Jacques jest wyraźnie zadowolony ze swojego jachtu: „Jest super. Atakuje każdą wodę. Pierwszy egzamin to był sztorm na Morzu Śródziemnym z potwornymi szkwałami mistrala. Drugi to cyklon pomiędzy Tahiti a Nową Zelandią, jakieś 200 mil przed końcem etapu. Walczyłem z falami przez 48 godzin. Jacht walczył razem ze mną i bezpiecznie dotarliśmy do Whangarei. Pomimo że jacht ma długi kil /balast podwodny – przyp. tłumacza/ ostro chodzi na wiatr. Nawet 30 stopni na wiatr co jest dobrym wynikiem. Co prawda ma tendencje do kołysania na boki. Ale jest szybki. Z Whangarei na Nowej Zelandii do Numea na Nowej Kaledonii żeglowałem tylko 7 dni.”
Wypłynął z Port Camargue we Francji w lipcu 2008 roku. Młody żeglarz wybrał trasę przez Maroko, Wyspy Kanaryjskie, Wyspy Zielonego Przylądka, Martynikę, Kolumbię, Panamę, Galapagos, Polinezję, Nową Zelandię i teraz Nową Kaledonię. Jean-Jacques Kowalczyk zamierza przeczekać w Numea tutejszą zimę i popłynąć dalej przed okresem cyklonów.
W drugim etapie swojej podróży dookoła świata, nie przewiduje zatrzymania się w Australii, „gdzie wpłynięcie do jakiegokolwiek portu wymaga poważnych zabiegów administracyjnych”, i zaliczy bezpośrednio cieśninę Torresa. Następnie wzdłuż połudnowej Indonezji, przez Wyspy Kokosowe /te są jednak pod administracją Australii/, na krótko zatrzyma się na Mauritius i na Reunion. Chce szybko dopłynąć do Durbanu w Afryce Południowej, opłynąć Przylądek Dobrej Nadziei i zatrzymać się na krótko w Capetown. Później Wyspa Świętej Heleny, Wyspa Wniebowstąpienia, Brazylia, Gujana Francuska i Antyle.
„Jak tylko będzie to możliwe, popłynę jeszcze bardziej na północ aż do Nowego Jorku a dopiero stamtąd do Francji. To będzie zależało od tego czy będę miał jeszcze oszczędności i czy będzie sprzyjająca pogoda, informuje żeglarz. W każdym bądź razie myślę że w maju za rok dotrę do Francji i do Portu Camargue gdzie czekają na mnie wszyscy moi przyjaciele.”
Herve Girard
Na dachu Europy w wieku 4 lat.
Jean-Jacques jest z pochodzenia Polakiem. Ma podwójne obywatelstwo francusko-polskie i mówi bezbłędnie w obu językach. Jego ojciec, Andre /Andrzej po polsku/ jest przyjacielem Lecha Wałęsy razem z którym walczyli z komunizmem do czasu kiedy został wydalony do Francji. Zmuszony do zamieszkania w Paryżu, ojciec ponownie dał się we znaki zawieszając flagę Solidarności na szczycie Mont Blanc.
Już później, postanowił wnieść na ten sam szczyt, w plecaku, swojego syna /w wieku 2 lat/ z myślą że będzie to pierwsze dziecko na szczycie. Było jednak wokół tego tak dużo rozgłosu prasowego, że w ostatnim schronisku przed szczytem zostali aresztowani przez żandarmerię górską która dotarła tam helikopterem. Jako powód aresztowania podano narażanie dziecka na niebezpieczeństwo. Nie uznano tego jednak za recydywę dwa lata później. Ojciec z synem tym razem weszli na szczyt z zachowaniem jednak dyskrecji. Dziecko prawie całą drogę szło samodzielnie. O tej wyprawie doniosły wielkimi literami strony tytułowe francuskiej prasy co wprawiło w zakłopotanie autorytety. Jean-Jacques od tamtej chwili figuruje w księdze rekordów. Teraz płynie na poziomie zerowym morza i marzy o wejściu na Mont Everest.
Jego ekspedycje są wspomagane przez Polaków, którzy sponsorują go. Teraz oczekuje na nowy spinaker w barwach narodowych swojego ojczystego kraju. Opiekuje się nim miasto Puławy gdzie urodził się jego ojciec. Jego wyczyny są odnotowywane w prasie i na internetowej stronie w języku polskim www.jasiekkowalczyk.pl Ma też stronę w języku francuskim na Facebook pod swoim nazwiskiem, dostępną dla całego świata.
Za „Les Nouvelles Caledoniennes” 30.04.2010 www.lnc.nc
Tłumaczenie : Andrzej Kowalczyk
